Kościół p.w. św. Jakuba Apostoła
Kościół z cmentarzem przykościelnym otoczonym kamiennym murem stanowi przykład niewielkiej wiejskiej gotyckiej świątyni, przekształconej w wieku XIX. We wnętrzu zachowane są fragmenty gotyckiej polichromii.
Historia
Najstarszą częścią kościoła w Ujowie jest prezbiterium, które wzniesione zostało w końcu XIII w. Nawa jest późniejsza i zbudowana została w 2. poł. XIV wieku. Obecny wygląd kościół uzyskał w czasie przebudowy, przeprowadzonej w 1882 roku. W tym czasie kościół otrzymał nowy dach z wysoką wieżyczką sygnaturki. Przeprowadzono także remont elewacji. Remontowany był także w roku 1965 oraz 1975.
Opis
Kościół usytuowany jest w zachodniej części miejscowości. Orientowany. Otoczony cmentarzem przykościelnym o nieregularnym kształcie, ogrodzonym niewysokim, kamienno-ceglanym tynkowanym murem. W południowej części ogrodzenia widoczny jest wmurowany krzyż pokutny. Kościół jest budowlą jednonawową z węższym 1-przęsłowym prezbiterium, zamkniętym prosto. Do prezbiterium od północy dostawiona została zakrystia, do nawy, od zachodu i południa, prostokątne kruchty. Fasada – elewacja zachodnia – zwieńczona trójkątnym szczytem ujęta została wąskimi lizenami zakończonymi okapem. Nie posiada otworów okiennych. Otwory okienne w bocznych ścianach nawy i prezbiterium są silnie rozglifione zamknięte łukiem pełnym. We wschodniej ścianie prezbiterium znajduje się wysoki ostrołuczny otwór okienny. Otwory drzwiowe w kruchtach zamknięte są łukiem ostrym. Nawa i prezbiterium przykryte zostały dachami dwuspadowymi, dach nad prezbiterium jest nieco niższy. Nad zachodnią częścią nawy, wznosi się wysoka ośmioboczna sygnaturka, o drewnianej konstrukcji z wysokim ostrosłupowym hełmem, zwieńczonym krzyżem na kuli z chorągiewka, na której widniej data „1882”. Wnętrze prezbiterium przykryte zostało sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Wsporniki żeber ozdobione są dekoracją floralną oraz motywem maski. Nawa przykryta została stropem belkowym z podsufitką. We wnętrzu, na północnej i wschodniej nawy zachowane są fragmenty gotyckiej polichromii, datowanej na przełom XV i XVI w., ze scenami Pasji. Zachowane są również renesansowe całopostaciowe pyty nagrobne.
Opracowała: Maria Czyszczoń
- Tekst pochodzi z portalu Zabytek.pl